Kendime Döndüğüm Yol

Bir kadının boşandığını duyduğunuzda ne düşünüyorsunuz?
“Yazık olmuş” mu?
“Kim bilir ne yaptı?” mı?
Yoksa sadece sessizce “Umarım iyidir” mi?

Ben bugün burada, boşanmış bir kadın olarak yazıyorum bu satırları.
Ne bir mağdurum, ne de bir kahraman.
Sadece kendi hayatını yeniden inşa etmeye çalışan bir insanım.

Boşanmak, çoğu kadın için yalnızca bir hukuk süreci değil.
Aileden, mahalleden, hatta kendi bedeninden bile yeniden onay almak zorunda kalıyor insan.
“Evliydin ya, neden koruyamadın?”
“Kadın dediğin biraz sabrederdi…”
“Şimdi ne yapacaksın, tek başına mı yaşayacaksın?”

Evet… Yaşayacağım.
Ama ilk kez kendim gibi yaşayacağım.

⸻

Bir sabah aynaya baktım ve gözlerimdeki kadını tanıyamadım.
Yorgundu, ama sadece bedenen değil — içten içe tükenmişti.
Beni en çok yoran şey, başkaları için güçlü görünmeye çalışırken kendime bile zayıflığımı itiraf edemememdi.

O gün anladım:
Ben herkes için bir şey oldum… ama kendim için hiçbir şey olmamışım.
Ve bu yazı, tam da bu fark edişin ardından doğdu.

Ama şunu açıkça söylemek isterim:
Bu yazı, boşanmayı teşvik eden bir yazı değil.
Hiçbir kadının hayatına, kararlarına dışarıdan slogan atarak karışmak gibi bir niyetim yok.

Bu yazı yalnızca şunu anlatmak istiyor:
Kendine dönmek demek, kimseyi terk etmek demek değildir.
Kadın, hem anne olabilir, hem eş…
Ama bunları yaşarken kendini unutmak zorunda değildir.

Kendine dönmek demek:
Sessizce ağladığın gecelere sahip çıkmak,
Kendi değerini başkasının sevgisine bağlamamak,
Ve en önemlisi, kendinle yeniden tanışmayı seçmektir.

⸻

Bir kadının kendine sadık kalması;
ne bencilliktir,
ne de yalnız kalmakla cezalandırılması gereken bir suç.

Aksine, bu sadakat;
hayatın içindeki tüm rollerini daha sağlıklı ve daha güçlü taşıyabilmesinin temelidir.
Çünkü bir kadın kendi iç sesine kulak verdiğinde, sadece kendisini değil, çevresini de iyileştirir.

Bugün yalnız yaşıyor olabilirim.
Ama ilk kez kendimle barış içindeyim.
İlk kez kendimi susturmuyorum.
Ve biliyorum ki:
Bir kadın kendine döndüğünde, aslında hiçbir yere gitmiş değildir.
Sadece asıl yerini hatırlamıştır.

Bahar’ın kaleminden..